Bring on the change! (Φερ' τα ρέστα!)

Χθες το βράδυ έπινα μια μπυρίτσα με τους γνωστούς-αγνώστους Μαρίνο και Βλάση, συζητώντας τα δικά μας. Η συζήτηση περιελάμβανε από βλαστοκύτταρα και ρετρο-ιούς, μέχρι το αν υπάρχει ελεύθερη βούληση και αν το Iron Sky είναι καλή ταινία. Κάτι που μου είπε ο Μαρίνος, και φάνηκε να βρίσκει και τον Βλάση σύμφωνο, είναι ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας, βάζοντας έστω μια ιδέα στο μυαλό ενός ανθρώπου. Σύμφωνοι, μπορεί αυτός ο άνθρωπος να την μεταδώσει σε κάποιον άλλο, και αυτός ο άλλος να καταλήξει πλανητάρχης και να αλλάξει τον κόσμο για το καλύτερο, αλλά εγώ παραμένω απαισιόδοξος. Όχι ότι τα έχω παρατήσει, προσπαθώ με όποιο τρόπο έχω εύκαιρο να αλλάξω τα πράγματα προς μια κατεύθυνση που εγώ και η λογική μου θεωρούν καλύτερη. Το αν αυτό το κάνω για να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου, ή για να αλλάξω το μικρόκοσμο μου (αφού είπαμε είμαι απαισιόδοξος και δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι δραματικά από τις κινήσεις μου), είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή.

Και γιατί είμαι απαισιόδοξος; Να δώσω ένα μικρο παράδειγμα... σκεφτόμουν σήμερα πάλι ένα σημείωμα που διάβασα τελευταία. Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά έχουμε μια σειρά από πολιτικές αυτοκτονίες στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό (χώρια από τις άλλες), η μια μάλιστα ήταν στην κεντρικότερη πλατεία της Ελλάδας, στην πλατεία συντάγματος, απέναντι από την Ελληνική βουλή. Γι' αυτό το σημείωμα μιλάω. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει μεν για τους προσωπικούς τους λόγους, αλλά κυρίως για πολιτικούς, ελπίζοντας ότι θα δώσουν το έναυσμα για μία αλλαγή στην κοινωνία μας. Και βλέπω ότι η μια αυτοκτονία πέρασε στα ψιλά γράμματα, ενώ οι υπόλοιπες δεν έφτασαν καν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (και αποχαύνωσης). Αλλά και αυτή η μία αυτοκτονία, πίστευα (το ίδιο ίσως και ο κύριος που πήρε την ζωή του) ότι θα αφυπνίσει με κάποιο τρόπο τον ελληνικό λαό.
Αλλά μάταια. Όλοι φαίνεται να συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο, να συζητάνε για το πως θα χάσουν λιγότερα χρήματα και άλλα παρόμοια. Αντί να ξυπνήσουν και να κάνουν μια προσπάθεια για αλλαγή. Τι αξία έχει μια ανθρώπινη ζωή μπροστά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα; Για μένα, ατελείωτη, αλλά στη σύγχρονη Ελλάδα μάλλον καμία.

Δεν ξέρω με ποιά μέθοδο, αλλά πρέπει να βρούμε κάποιο τρόπο να απαλλαγούμε από αυτά που μας φέρνει το χρήμα, αν και από τη χθεσινή συζήτηση οι φίλοι με έπεισαν σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι τελείως, δεν πρόλαβα να αναπτύξω την ιδέα μου) ότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε αλλαγή της παγκόσμιας κοινωνίας, κάτι μάλλον απίθανο.
Και έτσι εγώ παραμένω απαισιόδοξος, αλλά συνεχίζω να μιλάω γιά αυτά που πιστεύω και να ψάχνω για να μάθω περισσότερα, ώστε η άποψη μου να είναι πιό σωστά διαμορφωμένη. Και αν στην πορεία γίνει αυτό που λένε οι φίλοι, δηλαδή να δώσω για παράδειγμα σε κάποιον (έστω και με διαφορετικές απόψεις από εμένα) το έναυσμα για δράση, καλοδεχούμενο. Είμαστε εδώ και μαζί για να αλληλοεπιδρούμε εξάλλου, και γι' αυτό θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σας πάνω στο θέμα.


Υ.Γ.1 Δεν βγάλατε νόημα απο τα παραπάνω γιατί είναι μπερδεμένα; Λοιπόν, ούτε και εγώ!
Υ.Γ.2 Οι φίλοι βασικά δεν ενοούσαν οτι μπορούμε να αλλάξουμε τα παντα σε καθολικό βαθμό, αλλά να αλλάξουμε τον κόσμο "μας". Κάτι είναι και αυτό...